Cały border w kilku zdaniach.

Postanowiłam napisać kilka słów o Hero.
Niektórym może się wydawać,że taki pies który ma fanpage, startuje w zawodach i ma mnóstwo kolorowych zdjęć jest idealny. Otóż nie jest,przynajmniej w moim przypadku,co nie znaczy ,że jest gorszy. Hero kiedy był mały nie miał aportu wcale ot tak biegł za zabawką,ale nawet nie chciał nosić jej w pysku,kładł się i nic nie było go w stanie zachęcić do przybiegnięcia,szarpał się i ganiał ale nic więcej. Minęło sporo czasu zanim nastała jakakolwiek poprawa, była bezsilność, stres, obwinianie siebie i psa aż w końcu stało się. Pierwszy przyniesiony szarpak, drugi, trzeci no i wielka fala radości. Hero stał się maszynką aportującą zabawki jak głupi, do tej pory nie wiem czy to te ćwiczenia ,które robiliśmy czy nagły przebłysk geniuszu naprawiły nam aport. Ale hola, przynoszenie mieliśmy opanowane,pozostało nam przyspieszenie aportu i likwidowanie łuku ,który robił przy przynoszeniu zabawki. Na szczęście to mamy już za sobą i nie musimy się tym martwić.
 

Hero jest psem bardzo delikatnym. Możecie wierzyć lub nie, ale nigdy nie zdarzyło mi się krzyknąć na niego,po prostu nie potrafię i nigdy nie dawał mi ku temu powodów. Jest psem który szybko się demotywuje kiedy coś mu nie wyjdzie. Niezłapany dysk i brak pochwały i pies zamienia się w szmatę do podłogi. Staram się go nagradzać nawet za te niezłapane dyski,kiedy widzę,że bardzo się stara mimo wszystko jestem z niego bardzo dumna. Do tego dochodzi mi strach przed obcymi ,który ujawnił mi się dość późno bo w ok 10-11 miesiącu jego życia,zwaliłam to trochę na dorastanie ale systematycznie z tym pracowałam. Hirołek nie lubi obcych ludzi,nie są  mu potrzebni do niczego. Jak był młodszy mieliśmy problem z treningami ,kiedy ktoś na niego patrzył,a zdarzało się to często,zwłaszcza przy frisbee,strasznie się stresował,wchodził w nogi i ewidentnie nie chciał kontaktu chociażby wzrokowego z kimkolwiek. Dlatego zawsze odchodziłam wtedy kilka metrów dalej i kontynuowałam trening jak gdyby nigdy nic się nie stało. Z tego też udaje nam się wyjść na prostą,Hero przestał się bać miejsc zatłoczonych,a nawet mam wrażenie że daje mu to większego kopa,chociażby na naszych ostatnich zawodach frisbee czy pokazie agility dał z siebie bardzo dużo,ale i tak wiem że potrafi dużo więcej,ale wybaczam mu to i wiele innych ,bo dla mnie i tak na zawsze będzie mistrzem świata.




Dużo powiedziałam o jego problemach.
Może czas na trochę pozytywnych elementów naszej pracy.
Hero jest bardzo uważny w agility i  sprawdza się w tym wspaniale,genialnie odczytuje moje gesty nawet jeśli są bardzo koślawe i upośledzone.
Ma piękne wysyłanie, idealnie wyszukuje następne przeszkody i co najważniejsze NIE DRZE JAPY kiedy biegnie. Chyba bym nie wytrzymała z psem ,który próbuje przekrzyczeć moje zdanie :D i wymyśla swoją własną koncepcje na dany temat. Praca z Hero jest przyjemna i chociażby sztuczkową sesją z nim mogę się odstresować po ciężkim dniu. Wspaniale sprawdza się w roli modela kocham ten pyszczek na zdjęciach ,kocham jego ciapki ,bursztynowe oczy i wielki czekoladowy nosek. I mimo wszystkich problemów jakie mieliśmy i jakie mieć będziemy ,bo to to na pewno kocham go bardzo mocno.
I nie żałuję,że wzięłam psa ,który miał być suczką.
NICZEGO NIE ŻAŁUJĘ!
:)